Bir anda salonun kapısı kapandı sürgü yerine girdi, ben nefesimi tuttum duvara yaslandım içimden kelime-i şehadet getirmeye başladım aldım elime feneri açtım ışığı kapıya doğru bir tuttum ki tutmaz olaydım o çeşmeye doğru giderken gördüğümüz yaratık benzeri şey. Feneri korkudan kapattım yere çömeldim ama gözleri direk bende. Bir yandan bana bakıyor, gözleri ay ışığında parlıyor bir yandan arkamdaki kapı açılıyor. Ben ne yapacağımı şaşırdım yanımda hemen bu metal çalar saatlerden vardı tuttuğum gibi fırlattım o tarafa fırlatır fırlatmaz hemen yok oldu o yaratık. Bir yandan kafamda açılan kapı var ben tabana kuvvet kaçıyorum sürgüyü kaldırdım salon kapısının hemen holden çıktım merdivenleri indim çıkışa ulaştım elimde fener var, başladım mehmetin koştuğu tarafa doğru koşmaya. bir yandan kulağıma fısıltılar gelmeye başladı arkama bir baktım simsiyah çarşaf gibi bir şeyin içinde insan boyunda koşan varlıklar. koşmuyorlar adeta süzülüyorlar. Kafamı kaldırdım ileride ki köyün girişine baktım imam motorla geliyor arkasında birisi var. Arkama baktığımda o varlık gerisin geri eve gitmeye başladı kan ter içinde köyün girişine koştum motora el kol yapıyorum bu arada elim yüzüm kan olmuş elimde sopa var zaten imam bana bakıyor ben imama, imamın yanında bir hoca vardı.

-evladım ne oldu sana böyle ? dedi

bende oturdum bir 5 dakika o şokun etkisiyle sağlam bir ağladım dilim tutulmuştu korkudan, bir yandan arkamdan gelenleri düşünüyorum bir yandan kulağıma gelen fısıltıların korkusu bir yandan mehmetin kayboluşu..