bir gün bir baba küçük yaşlardaki oğluna para verir ve gidip 3 kilo et almasını ister. çocuk kasap a gider ve 3 kilo et ister kasap çocuğa etin olmadığını söyler bittiğini gösterir. çocuğun dedeside 15-20 gün önce ölmüştür dışarıda dolaşırken çocuğun aklına bi fikir gelir ve kasapa geri döner ve kasaptan bıçak ister ve bir de poşet kasap ne yapacağını sorar çocukta et kesip getireceğini söyler. çocuk bıçağı ve poşeti alır ve dedesinin mezarına doğru ilerler. mezarı kazar ve dedesini bulduktan sonra dedesinin *aşaklarını keser poşete koyar. dönüşü kasapa bıçağı verir ve teşekkür eder. eve geldğinde poşettekileri pişirmesi için annesine verir anneside aferin oğluma der babası niye geç kaldığını sorar çocukta kalabalıktı der. annesi poşetteki *aşakları tencereye boşaltır ve pişirmeye başlar.
eve güzel bir et kokusu yayılır (halbuki *aşak) yemek pişer ve tabaklara konulur güzel bir şekilde iştahlıca yenilirken çocuğun boğazında kalır öksüre öksüre tuvalete gider ve iki elini göğsünde ritim tutturarak dedemin *aşşağı in aşşağı - dedemin *aşşağı in aşşağı der.
sanırım inci sözlükte yoktu bu fıkra çocukluğumuzun moda fıkralarındandı.
(kendı yorumlarımıda katarak fıkrayı uzattım biraz değiştirdim.)