çocukluğumun en acı deneyimiydi... soğuk bir izmir akşamında konak orduevinde kalıyorduk o zamanlar... yemek için odadan restaurant bölümüne inmiştik... çocukluğun verdiği hevesle yemek hemen bitirilmiş , jetonlu atarilerde metal slug , street fighter gibi envaiceşit oyunlar oynayabilme hevesiyle masadan kalkılmıştır... ancak atari oynamak zor ve stresli bir olduğu için midir bilinmez , tuvalete girme ihtiyacı duyulur... film de o an kopar zaten...

aynı günün sabahı yeni bir kemer alınmıştır soyut halk noel babasına... kemer , ortasındaki metal bölümde spider man logosuyla gönülleri fethetmiştir. ancak daha önce kullanılan kemerlerden biraz farklıdır... tuvalet kabinine girilir ve açılmaya çalışılır... ancak kemer açılmamaktadır... daha önce çok fazla olmayan tuvalet ihtiyacı kemer açılmadıkça daha da artmaktadır... güç bela zorlanarak pantolon indirilir ve iş görülür... ancak kemer hala pantolonda durmaktadır... iki saat boyu süren mahsuriyetin nedenidir o aslında... ardından yine zorlanarak pantolonu çıkarmak denenir ama kemer buna izin vermemektedir... iki üç dakika sonra soyut halk noel babası , o ihtişamlı spider manli kemeri kopartmayı göze alır ve parçalamaya , kopartmaya çalışır... daracık bir tuvalet kabininde kemerle büyük bir savaş vermektedir... 15 dakika ardından kemerin kopmayacağı anlanır ve yan kabine giren ergen abiden yardım istenir... ergen abi , ilk olarak ne olduğunu sorar... shnb* , moron gibi algılanmaktan korktuğu için yüzü kızarır söyleyemez pantolonunu çıkaramadığını... ondan da doğrudan yardım isteyemez çünkü mahrem vardır**... ailesinin masa numarasını söyler ve babasının yardıma gelmesini rica eder kibarlıkla... aradan 5 dk geçer aynı abi kapıyı çalar... büyük umutlarla kapının daracık bir kısmı açılır , vücut gözükmeyecek şekilde kafa çıkarılır... ama karşısındakinin yine aynı abi olduğunu öğrenen shnb* yine hayal kırıklığına uğrar... ailesi masadan kalkmıştır... artık mutlak suretle kırılmalıdır o kemer... yarım saati aşan bir süre denenir ama sonuç yine hüsrandır... gözyaşlarına hakim olunamaz , ağlanır... ilginçtir ki o abiden sonra tuvalete kimse gelmez... yine spider manli saate bakılır... koskoca bir saat on beş dakika geçmiştir kabinde... artık yeni tuvaletini bitirmiş , anne bitti diyen pantolonu ayak bileği hizasına kadar indirilmiş çocuklar gibi dışarı çıkmayı göze alır... tam o vaziyette çıkarken kemerdeki ufak bir düğme kısmını görür... ona basar ve kemer açılır... evet saatlerdir boşu boşuna mal gibi beklemiştir... ancak kemeri halletmesine rağmen hala ağlamaktadır... tuvaletten dışarı çıkar... yeni bir dünya keşfetmişcesine etrafa bakar... karşısında ona gülümseyen garson abiyi görür... garson abi başımı okşar ardından ne olduğunu sorar... yine sözcükler boğazında düğümlenir , kimseye söyleyemez böyle abuk bir sebepten dolayı tuvalette mahsur kaldığını... ailemi kaybettim , bulamıyorum der... garson odanıza baktın mı der... bakmadığını söylemek zorunda kalan soyut halk noel babası asıl şimdi moron durumuna düşer... garson odaya kadar bana eşlik eder... ardından odada aileye durum anlatılır... onlar gülmekten kendilerini alamazlar , bu da zaten çöken moralleri iyice çökertir