bugün tek kelime etmeden kapıyı kapatıp çıktım gittim.

hayatı boyunca çok kitap okumayan ben,
taktım kapşonu (gösteriş yapıyo imajı vermiyim diye ama saçma biliyorum ve tanınmamak için)
aldım kitabı elime, gittim mekana en tenha köşesinde oturdum.
yaklaşık 2 saat kitap okudum soluksuz.

-bi çocuk geldi yanıma abi yemek parası var mı dedi..
+yok olm dedim hesap vermene gerek yok al bu parayı

çıkardım cebimden çıkan bozukluklarını 4-5 lira zaten
önümdeki kahve 7,75 insafsızlık yapmıs olurum vermezsem.
nereye kullanır o ona kalmış beni ilgilendirmez.

çıktım mekandan çöp toplayan bir kardeşim köşede oturuyo:
-yoruldun mu len dedim
+he vallah abi dedi
-haklısın senin işini herkes yapamaz kardesım kolay gelsın, dedım.
+sağol abi dedi o da bana.

uzadım gittim biraz denizi seyredeyim dedim.
bi yaslı amca sokuldu yanıma ama utanıyor böyle çekine çekine.
belli canı sıkılmış.
gel abi dedim otur yanıma.
geldi oturdu bir açıldı yaklaşık 10 senelik hikayesini anlattı bana.
boşanmış eşi mersine kaçmış. bir çocuğu varmış, çocuk evdeymiş falan.

telefonum çaldı.
dedi abi ben kaçıyım memnun oldum.
çocuğu evde yalnız bırakma dedim.

çıktım yolumu uzata uzata 1 saat daha dolaştım.
şuan evdeyim.