ilk okuldayım herkesin bi kalemi var işte bi silgisi var kalem kutusu var.
herkeste kendi eşyasından sorumlu abidik gubidik birsürü değişik kalem türü silgi tür falan.
bendede bi tane uçlu kalem var ama normal kurşun kalem gibi duruyo tepesinden basmıyosun. ucunu biraz geri çekince uç çıkıyo.
enstane bişi (ilk uçlu kalemim bu arada türkiyede bu şekilde uçlu kalemler daha yeni yeni yayılıyo )

bi de kız var adı vildan ama çok gıcık bi tip sınıfın en çalışkanı kıl bi kız.
kalemi kaybolmuş. kurşun kalem bu arada tenefüslerde sınıf nöbetçisi hariç kimse kalmıyo o zamanlar (sene 92)
o gün ben nöbetçiyim ilk ders dolma kalemle el yazısı yazdık 2. ders hoca matematik yaptırcak dolma kalemlerimizi koyduk kalem kutumuza normal kalemlermizi çıkardık.
bi çığlık sınıfta...
vildan...
kalemi çalınmış kızın...
ciyeeeeeeeeeeeekkkk (çığlık atma efekti)
kalemim çalımış örtmenim...
kim sınıf nöbetçisiydi diye sordu hoca
bende kalktım bendim örtmenim dedim.
senmi çaldın ne yaptın demeye kalmadan bana bi asıldı sağdan
bak şiiiiirrrrrrrkkkkkk diye ses çıktı yanağımdan
bak hiçbişi sormadı ha bu arada senmi nöbetçiydin falan yok
kim nöbetçiydi ?
bendim örtmenim...
şiiiirtttttt(tokat)
nerde kalem ?
bilmiyorum örtmenim... bi tokat daha bu sefer soldan
çocuğum nerde kızın kalemi
bilmiyorum örtmenim... bu sefer biraz daha şiddetli bi tokat...
yanaklarım kıpkırmızı oldu.
vildan sınıfın en çalışkanı ya o yalan söylemez her dediği haklıdır hiç yanlışa düşmez o
sınıfın en çalışkanı.
çantamı açtılar kalem kutuma baktılar benim kalemi gördüler
or.spu demezmi bu kalem benim diye
bu sefer çantamı aldı kafama çarptı.
yere düştüm.
gene ağlamadım.
bu kalem benim örtmenim dedim... bi tokat daha...
yalancı dedi bana...
kızda hayır örtmenim bu kalem benim diyo.
oturduk yerlerimize benim üstüm başım toz yere düştüm.
üstümü başımı çırpcam
hayır diyo örtmen sen hırsızsın diyo pis kalıcaksın diyo.
ama o kalem benim kalemim onun değil.
derken sınıfın kapısı çalındı.
vildanın babası geldi.
elinde kızın kalemi.
evde unutmuş hocahanım dedi...
örtmen bi bana baktı bi kıza baktı bi bana baktı...
ben bi kıza baktım bi hocaya baktım bi kızın elindeki kendi kalemime baktım.
ağlamaya başladım...
üstümü çırpmaya ve ağlamaya başladım
ben hırsız değildim o kalem benimdi.
ilk uçlu kalemimdi.
ben hırsız değildim.
örtmen benim tarafıma hiç bakmadı teneffüste onura söyledim ben bi yüzümü yıkıyıp gelicem dedim.
geldim...

akşama babam mesaiden döndü baktı yanaklar kıpkırmızı.
üzerinde kamuflajı var.
asker kendisi.
askerlerin çocukları hırsız değildir.
anlattım bende durumu
baba böyleyken böyle oldu
şöyleyken şöyle oldu.
sen kızın çantasına elledinmi oğlum diye sordu
hayır dedim sınıf nöbetçisiydim ben bugün ilk tenefüs annemin beslenme çantama koyduğu domates ekmeği yedim.
başkada bişi yapmadım.
annem beslenme çantama ekmek arası domates koymuştu o gün bide süt.
ertesi gün babam okula geldi bizim sınıfa geldi bende sınıfta örtmenin tahtaya yazıklarını defterime geçiriyodum kalemimle.
beni aldı ötrmenler odasına gitti.
örtmende ordaydı.
üzerinde kamuflaj var gene.
belinde tabancası.
örtmen ayağa kalkmadan omzundan ittirip sandalyeye oturttu babam
tek elini masanın üzerine koydu.
tek elinide beline zütürdü
tabancasını masanın üzerine vurdu
bu çocuğa dedi
bu çocuğa bir daha bir daha elini kaldırırsan seni delik deşik ederim
ben sen çocuğumu döv diye göndermiyorum okula
döveceksem ben döverim çocuğumu
sen değil

dedi.
çıktı
bende sınıfa gittim
örtmenin tahtaya yazdıklarını defterime geçirdim kalemimle.

yıllar sonra vildanla karşılaştık

evlenmiş birde çocuğu olmuş
çocuğun parmakları birleşik doğmuş
başparmağıda yok
doktorlar arasında böyle durumlara hırsız eli denirmiş
aklıma ilk sen geldin dedi
hakkını helal et lütfen dedi
helal olsun dedim
ama senin kalemin değildi o neden söylemedin ?
utandım dedi
sınıfın en çalışkanı bendim utandım

çocuğunu güle güle büyüt dedim

onu ona emanet edip

gittim...

♞