“Tevhîd ehlinin ilminden müctehidler (ictihat sâhibi âlimler) âcizdir, çünkü tevhîd ehlinin ilmi Tanrısal bir ilim ve zevki bir ilimdir. Müctehîdin ilmi ise naklî ve aklî olan bir ilimdir. Hatta kendileri bile, bunlardan en büyük müctehid imâm-ı A’zam Hazretleri: “Bizim mezhebimiz (hanefî) doğrudur, yanlışlığa ihtimali vardır. Diğer sâir mezhepler yanlıştır, doğruya ihtimali vardır” der. işte imâm-ı Şâfiî, imâm-ı Mâlikî ve imâm-ı Hanbelî’nin her biri böylece derler, birbirlerini hata yapmakla itham ederler.”
Bu konu ile ilgili bir de Şeyh-ül Ekber Muhyiddin-i Arabî Hazretleri’nin sözlerinden istifade edelim:
“Hakkı idrak etmeyi engelleyen perdeler büyüktürler. Bunların en büyüğü de ilimdir. Çünkü ilim sahibi olunca, O’nu elde ettim, dersin. Herakliyüs peygamberlik bilgisine sahipti, ancak imanı yoktu, bu bilgisi ona fayda sağlamadı. Yahudiler Hz. muhafazid’in (SAV) gerçek Nebi olduğunu biliyorlardı. Ama bilmeleri onlara fayda vermedi. iblis Allah’ın emrine uymanın gerekli olduğunu biliyordu, ama emre uymadı ve muvaffakiyetten mahrum kaldı.