Henüz beş yaşında küçük bir kız çocuğuydu. adının ne olduğunu henüz kendisi de bilmiyordu. kızım diye seslenen bir annesi, nasıl seslendiği umurumda olmayan bir de babası vardı beş yaşındaki kız çocuğunun. kreşte istenmiyordu pek, sokakta da arkadaşına rastlanmazdı ya zaten. alt komşularının aynı yaşlarda bi oğlu vardı, o da bi süre sonra uğramayı kesti beş yaşındaki kız çocuğuna. çok nadiren konuşurdu bu kız çocuğu. annesini çok sever, babasını görünce biraz korkardı sanki. birkaç ay sonra dayanamadı annesi. sürekli ağlıyordu çünkü beş yaşındaki kızı. geceleri uyumuyor, neredeyse hiç konuşmuyor, saçlarını kanatıp tırnak etlerini yemeğe başlamıştı. sürekli anlıyorum diyen dalyarak pgibiyatrisler vardır bilirsiniz. oraya zütürdü kadın beş yaşındaki kızını. soru ısrarına dayanamayan beş yaşındaki kız "babamın sütü çok acı" dedi. sustu sonra tekrar "babamın sütü çok acı! babamın sütü çok acı! babamın sütü çok acı! dedi. küçücük kız oysa, bakmaya kıyamazsın. tipik analiz yöntemidir, çocuğa aile resmi çizdirilir. çocuk resimde babasının penisini çizmeye çalıştı. beş yaşında bir kız çocuğu. bunu oyun sanıyordu. "babam beni seviyor, benimle oynuyor ama bu oyunu asla anneme söylemiyoruz" dedi ayağa kalkan pgibiyatra. devam etti beş yaşındaki kız çocuğu çizmeye. kendisini o penisin üzerine çizmeye çalışırken pgibiyatrist adam on ikinci kattan aşağı atladı. travma diyorlar bunun adına.