“yaşım 19 olmak üzere…
babam kendimi bildim bileli dağlarda, operasyonlarda, görevlerde…

birçok şeyi o’nsuz yaşadım.
karnemi almaya hep annemle gittim.
babam görevlerdeydi çünkü.
liseye geçiş sınavlarında da yanımda olmadığı zamanlar oldu.
üniversiteye başladığım ilk gün yanımda değildi. beni okuluma zütüremedi.

ama hiç birini umursamadım, nefes alsın, hayatta olsun yeterdi.

vatan, millet, bayrak aşkını ondan öğrendim…

ülkem için yeri geldiğinde korkusuzca canımı vermem gerektiğini. her şeyin verilebileceğini ama vatanın verilmeyeceğini… burada yazdıklarım, yaşananların sadece çok küçük bir kısmı.

polis, asker çocuğu olanlar ne demek istediğimi çok iyi bilir.

babanız her göreve çıktığında siz de göreve çıkarsınız aslında. babanızın bulunduğu yerden şehit, yaralı haberi gelince yüreğiniz ağzınıza gelir.

sonra öğrenirsiniz babanız olmadığını. inceden bir oh çekersiniz ve birden küfredersiniz kendinize senin baban değil ali’nin babası, ayşe’nin babası, fatma’nın babasıdır şehit olan…
kimseye göstermeden sessiz sedasız ağlarsınız bir yerde…
baban için, yaşananlar için, bütün şehitler için…

şimdi canım babam için dua istiyorum hepinizden.
rabbim seni başımızdan ekgib etmesin canım babam benim.”

altta k*rtlere söveyim dedim de hiç havamda değilim beyler mektup çok etkiledi beni