Saat 22.45 koğuş

Akşam yemeği yenmiş, yolun yorgunluğu iyice atılmıştı artık duşlar alınmı sıcak su sıkıntılı olsa da farketmezdi zaten onlar için.

yataklara yatıp operasyondan önce son kez dinleniyorlardı.

Samet yine açmış telefondan erciyesten bir yel esti türküsünü mırıldana mırıldana kafasına göre takılıyordu,

Mertle muhammet aynı ranzada paylaşıyorlardı, ikisi de alt yatağa oturmuş kendi aralarında sohbet ediyorlardı,

Ömer ünalın üst yatağına yatıyor telefonla ailesiyle konuşuyordu telefonla gündüz ünalın söylediği yalanların benzerini söyleyip anne babasının içini rahatlamtmaya çalışıyordu bi nebzede olsa.

Hepsi iyi çocuklardı kendi dünyaların da yaşayıp gidiyorlardı işte. Ünal için hepsi birer öz kardeş gibiydi kendi ana babasını ne kadar düşüyosa onlarınkini de o kadar düşünürdü.
Bütün timdekiler için öyleydi ama bu dördünün yeri ayrıydı onun için.

Yine yatmış yatağına pencereyi biraz aralayıp her zamanki gibi sigarasını içerek tüm bunları düşüyor, bu çocukları sağ salim ailelerine teslim etmek için dualar ediyordu ünal.

Gece bu şekilde bitmiş sabahın ilk ışıklarıyla operasyon bölgesine ineceklerdi ışıklar söndü son kez rahat bi uykuya daldı koğuş.