Ankara cankaya da guzel bi muhitte ikamet ederdik. Fakat bu semtin yakinlarinda bir de gecekondu mahalesi vardi. Buralari bilen bilir. Onlarin cocuklarina gore biz zengin bebesi sayilirdik. Aslinda degildik tabi orta halli memur ailesi biraz kendini tutmayi bilmis insanlardik bizlerde. Hepimiz ayni yerden gelip ayni yere gidiyoduk zaten.
Vedat diye bi arkadasimiz vardi beraber oynar beraber gezerdik. Cokta iyi bi cocuktu ama gel gelelim hayat hepimizi bi yerlere savurdu.
Iste yillar sonra bu gece kondu mahallesi cocugu vedat cikti karsima. En yakin dostlari artik insanlar degildi biz degildik. Kopeklerdi. Onlarla yatip kalkiyo sokaklarda yasiyodu artik. Kotu aliskanliklarda edinmisti. Herseyi bi kenara itip vedat meczup olmustu adeta. Hala kahkaha atiyodu ama gercekten mutlumuydu kim bile.
Vedat icin artik yapacak bi sey yoktu.
Vedat artik balici olmustu jiletci olmustu keş olmustu komsu cocugu vedat sokak cocugu olmustu.
Ama vedat hala insanlik terazisinde bende cok daha agir basiyodu.
O an anladim ki ayni yerden geliyoduk ama ayni yere gidemiyoduk malesef.