Olay 2 saat önce oldu. Sevgilimle otobüse bindik gidiyorduk, orta duraklarda 11-12 yaşlarında bir çocuk bindi üstü başı pis bazı yerler yırtık fakir olduğu belli yani. Sonra akbile bastı işte yetersiz bakiye diye ses geldi. Herkesin gözünün içine bakıyor biri akbil versin diye.Ben çağırdım çocuğu gel dedim verdim akbili gitti bastı.O sırada sevgilim olacak şahsiyet bana niye verdin şimdi akbilini ne gerek vardı falan demeye başladı zaten çocuğa aşağılayıcı gözlerle bakıyor.Çocuk bastı akbili geldi cebinden 1 lira çıkardı abi bu kadar var yarın bu saatte yine binersen kalan 1 lirayı veririm dedi. Acıdım o anda çocuğa beyler.Yok kalsın dedim. Israr etti almadım. Koltuklar karşılıklıydı otobüste geç karşıma otur dedim biraz muhabbet edip halini hatırını soracaktım duruma göre 5 10 lira vermeyi düşünüyordum çünkü. çocuk oturdu karşıma o sırada sevgilim olacak huur niye oturttun bunu buraya falan demeye başladı beyler.Çocuk bunu duydu gözleri doldu ağlıyordu neredeyse. işte o anda kafamda bitirdim kızı iki senedir çıkıyordum. Sessizce o çocuk fakir ama yüreği seninkenden bin kat zengin ne rezil insansın sen bir daha karşıma dahi çıkma dedim.Çocuğuda aldım yanıma ilk durakta indim ve gittim yemek yedirdim çocuğa.Çocuk bana abi benim yüzümden sevgilinden ayrıldın falan dedi. Yazık lan hala bunu düşünüyor kızın onu aşağılamasına rağmen. Bende çocuğa senin hiçbir suçun yok sakın üzülme dedim.En ufak pişmanlığım yok beyler. Karşısındaki küçücük çocuğa böyle davranan bir insandan ne hayır gelir ki.çocuğa yemek yedirdim sonra yol parasını verip eve yolladım. Teşekkür edip gitti. Benim için o çocuğun yüzündeki gülümsemenin o karaktersizle sevgili olmaktan çok daha önemli olduğunu anladım.