osmanlı zamanındaki inci sözlük

alemin bağızârını gibeyim,
sünbül-ü verd-ü hârını gibeyim,
andelib-i nizârını gibeyim,
hasılı nevbâharını gibeyim!

bana yoktur, lüzumu gülşeninin,
şeb-i tarik-ü rûz-ı rû’ şeninin,
ne gülâmanın, ne de zeninin,
hepsinin tâ mezarını gibeyim!

ağlamam ben, ben erkeğim erkek,
hayli güçtür bana cefâ etmek,
minnet bu ömrü de be felek,
atını al tımarını gibeyim!

güççedir bu fakiyi aldatmak,
yüzdürüp sonra künteden atmak,
gözünü aç da sen bana bir bak,
ben senin i’tibârını gibeyim!

sâkıy-i mâh-rûyına sıçayım,
gülünün reng-ü bûyuna sıçayım,
mutribin hây-u hûyuna sıçayım,
sâgar-ı neşvedârını gibeyim!

yok safâsı hezâr-ı dem-gerinin,
gül-sitanda şükûfe-i terinin,
bezm-i sahba-yı rûh perverinin,
neşvesile humarını gibeyim!

feleğin uğradımsa vartasına,
sıçayım ağzının tam ortasına;
bunu yazsın cihan da hartasına;
kıta’at-ü bihârını gibeyim!

çukurçeşme – istanbul, 1317, neyzen tevfik