Kuranda yazmamasına rağmen, her duadan sonra söylenen dini sözcük.

Şimdi bu kelimenin kökenine baktığımızda paganizmin, mısır krallığı ve Roma imparatorluğunda altın çağını yaşadığı dönemde pagan dininin en büyük erkek tanrısı olan Amon ra'dan geldiği bariz bir şekilde açıktır.

Yine o dönemlerde pagan dinine mensup din adamlarının veya kralların halka karşı yaptığı dini konuşmalarda halkın her konuşmanın sonunda ellerini göğe açıp Amon dediği öngörmektedir.
Bu durumda kelime köken itibari ile islamiyetten daha önce var olan paganizmin kalıntılarını kullandığı ortaya çıkmaktadır.
Bunun daha fazla örnekleri vardır. Mesela; öbür dünya inancı, sünnet, namaz ritüeli, kurban, oruç, özel dini günler (kandiller) ve daha birçok ortak nokta bulunmaktadır.
Ve Amon- Amen- Amin olarak değişime uğramıştır. (kambocyavalisi panpamızın hatırlatması üzerine editlenmiştir.)