Bizim müdür Selimin yanına gitmem lazım siz karsıdaki kafeye gidin oturun geliyorum dedi, asansörden indi. Eylül'le yalnız kaldık. Ne diycegimi bilmiyorum inananın hicbir kızla yalnız kalmamısım, Eylül o kadar şen şakrak biriydi ki bana hicbir sey bırakmadan konusmaya basladı, kac yasındasın, hangi okuldasın, burda mı okuycaksın, baban ne is yapıyo, nerelisin falandı filandı derken kafeye geldik, büyülenmiştim beyler o kadar tatlıydı ki anlatamam. Biraz kendime geldim ve bende konuşmaya başladım mal durumuna düşmemek icin, ve öğrendim ki onun da annesi babası ayrıymıs, babası bursa'da yasıyormus ama annesiyle 5 yıldır görüşmüyomuş cünkü annesi baska bi adamdan hamile kalıp evden gitmiş, eylülün'de kücük kardesi varmıs 3.sınıfta, ona o annelik yapmış nerdeyse falan, bir sürü şey konustuk orda, o sırada yemekleri söyledik, o makarna söyledi, pestolu penne en sevdiği makarnaymış, bende ondan söyledim bu kafeye bundan sonraki her gelişimizde söyliyceğimiz gibi, biz konuşurken dayısı geldi eylülün yanına oturdu, oo gencler bakıyorum iyi anlaşmışsınız diyip garsona el etti.