Karadeniz kadar sakin, sonra birden hırçın
Biraz coşkulu, 
biraz da delidolu olacaksın

Biraz şakacı olacaksın, 
gülmeden güldürebileceksin
Günlerce yağmur yağsa da
Güneşin yüzünü görmeye umudun, 
güneşin doğacağına olan sabrın olmalı

Güçlü olcaksın
Karadeniz kadını kadar çalışkan 
ama vakur
Karadeniz erkeği kadar gözüpek 
ve cesur olacaksın

Elin silah tutacak belki, ama savaşmak için değil
Bakışların keskin olmalı bir kere
Bıldırcın kadar çok, 
atmaca kadar çevik
Ve sevdiğinin elini tutmaya korkacak kadar da narin olmalı yüreğin
Denizi yar, 
yaylayı diyar bileceksin

Burnun belki uzun olabilir, tamam
Ama burnun havada olmasın sakın
Yoldan geçeni tanrı misafiri
Yolda kalanı can yoldaşın edeceksin

Fındık bahçesinin yolunu, 
çay toplamanın usulunu, 
inek sağmanın da kolayını öğreneceksin
Ağaca çıkmam, 
odun kesmem, 
Mısır da yemem demeyeceksin!

Pancarın tadına, 
sahilin rüzgarına,
Yaylanın da sisine doymayacaksın

Kemençeyle horon tepmeden
Tulumla aklın başından gitmeden
Sevdiğine de türkü yakmadan
Ben sevdim arkadaş demeyeceksin!

Hemşin’de, Görele’de, Fatsa’da
Yayla düzünde, taka başında
Ce buraya bakayum,
Az gel daa, da

Karadenizli olmak çok da zor değil aslında
Biraz can,
Biraz insan