Bu hikayeyi bazılarınız duymuştur belki ama ben yine de anlatacağım.

Olay 2009 yılında Bosna Hersek’te geçmektedir. Bosna Hersek’teki Türk STK’ları yardıma muhtaç ailelere yardım zütürüyorlar. Bir kış ayında bizimkiler yardım zütürülecek köyleri ve ne kadar yardım zütürüleceğini hesaplamışlar, Türkiye’den yardım malzemeleri hazırlanılıyor, zütürülüyor ve dağıtılıyor. Bir dağ köyünde, Bosna Hersek coğrafyası da engebelidir, böyle bizim Karadeniz gibi evlerin biri dağın bi köşesinde biri bi köşesinde toplu ev grupları bulamazsınız. Ama oraya köy derler. Bizimkiler kutuları köylere zütürüyorlar ve dağıtıyorlar. Bir köyde köyün ileri gelenlerinden biri diyor ki ; ‘’ Tamam burda dağıttınız ama, tepede bir yaşlı teyzemiz var, bu teyzenin ismini de yazmadık, o gün gelmemişti buraya biz de unutmuşuz, ona da yardım verebilir misiniz ? ‘’ Bizimkiler de hemen tamam diyorlar ama o eve gidecek yol yok, kış gününde yollar kapanmış. Bizim iki subayımız, omuzlarına alıyorlar kutuları ve eve kadar zütürüyorlar. Kapıyı çalıyorlar kadın çıkıyor, yaşlı bir kadın. Çoluğunu çocuğunu kaybetmiş savaşta, yaşlı bir kadın. Omuzlarında kutuları görünce ‘’ Türk müsünüz ? ‘’ diyor. Bizimkiler evet diyor. ’’ Geleceğinizi biliyordum ’’ diyor yaşlı teyze. Bizimkiler kapıya oturuyorlar, çırpınırdı Karadeniz marşının bir beyiti vardır ;
’’ Vefalı Türk geldi yine. Selam Türk’ün bayrağına ’’ diye o marşı orda okuyorlar.

Türk budur, yani Türk yardım zütüren değildir beyler. Türk beklenilendir.