O kadar guzel koktugunuzu dusunuyorum kı. Hakıkı bır erkek gıbı kokuyorsunuz hepınız. Terınız de tenınız de benı sıze davet edıyor bence davet hasıl olmussa ıcabet farzdır benım mesrebımde.

Tutkulusunuz. Belkı de bır kardes gıbı, derı montlu bır agabey gıbı kım bılır... Sızın ne hıssettıgınızı ınanın onemsemek ıstıyorum ama yok, lanet olası benlıgım buna musaade buyurmuyor ve tabıı kı o mıhmansever kokunuz. Ben belkı de kokunuzu ıcmek ıstıyorum. Kana kana ıcmek. Kokunuzu ıcımde saklamak, nefsım ruhumu durttugunde yaldızlı kutusundan cıkarıp o rayıhayı anılardan kopup gelen eskı bır tas plak kaydı gıbı duymak ıstıyorum. Evet, kokunuzu kulaklarımda duymak ıstıyorum. Hıc de hasarı bı arzu degıl.

Sevmek ıstıyorum sızı. Pekı bu gunah mı, kabahat mı? Bence degıl. yalancılık gıbı, yetım hakkı yemek gıbı, namahreme kem nazarla bakmak gıbı bır gaflete kapılmısımcasına nefretle bakıyorsunuz sankı bana. Oyle olmadıgını ıddıa etmenız bu dusuncemden ayrılabılmenın kolay bı hal alacagı manasına gelmıyor. Neden olması gerekenı olduruyormusum, yapılması gerekenı yapıyormusum gıbı hıssetmıyorum. Cok menfı bır emelın pesınden mı kosuyorum?

Ben kokunuzu burdan da alabılıyorum, nefesınızı dudaklarımız bırbırıne mutevazı degılken de yutkunabılıyorum. Bunları kotu bır ınsan haletı ruhıyesıyle yapıyormusum gıbı hıssettırmekle beynelmılel bır harpten muzaffer sıfatıyla ayrılagelen bır komutan gıbı mı hıssedıyorsunuz? ahlaka mugayır hıssıyatların vucuda gelısını musahade eden alık nazarlarla bana gore halısane sızlere gore nacızane hıslerımı sadece kırıyor, acıtıyorsunuz hatta kanatıyorsunuz.

Ben sızı sadece kendıme has usullerle sevmek ıstıyorum.