Artık sokağa çıktığımızda her tarafta gördüğümüz suriyelilere acımamız için geçerli olan tek sebebe değineceğim.
Biliyorsunuz ki devletin başındakiler bekirli bir süre önce sınıra kamp kurdular ve burada suriyelilerin kalacağı, şehirlere sokulmayacağı söylenmişti. Güya savaş bitince de geri döneceklerdi.
Şimdi bazıları diyecek biz aynı durumda olsak bize de aynı davransalar falan diye zırvalayacaklar. Onlara cevabım şu;
Bu adamlara sınırda kamp kuruldu ve bakılıyor biz buna laf etmiyoruz, bunları beğenmeyip şehre gelip dilenenlerden bahsediyoruz. insanda az gurur olur be, git sınırda bakıyorlar sana git orada yaşa. Şehirlere gelip huzuru bozmak niye? iyiliğin karşılığı bu mu?
Onuda geçtim burada da savaş çıksa başka yere kaçacaklar zaten.
Burada savaş çıkarsa da hiçbir Türk erkeğinin/kadınının ülkeyi bırakıp kaçacağını düşünmüyorum.
Tabii sureliyelilerin böyle at koşturmasına da devlet müsade ediyor. Adam 18-19 yaşında savaştan kaçmış, bizim devlet bunu üniversiteye koyup 1.400 lira aylık para veriyor. Ben yıllarca çalışıp bir üniversiteye girmişim, bana 400 lira veriyor onuda mezun olunca geri ödemek şartıyla, hadi onuda geçelim 1.300 lira asgari maaş ile geçinen aileler varken bu araplara yapılan yatırım neden?

özet: sınırda karınları tok, sırtları pek yaşayacakları kamp varken, şehre gelip dilenen, zor durumda olana ben acımam. O kendini düşünmüyorsa ben mi onu düşüneceğim?