“gömlek, pantolon, çorap, ayakkabı. önce çorap, hayır olmadı. önce pijamalar çıkraılacaktı. çünkü neden? çünkü pijamalarını çıkarmadan çorabını giymeye başlayan bir insan, kendini giyinme eyleminin içinde bulduğu için, pijamalarını çıkarınca onları katlamadan yatağının üstüne fırlatır. bunun zararı nedir? bunun zararı şudur: bakkaldan dönünce katlanmamış pijamalarla karşılaşan yalnız bir insan, istemeden bir geriye dönüş yapar ve bu arada hiç yaşamadğını düşünür. işte mantık ve ruhbilim böyle birleştirilir albayım. ah yalnızlık albayım!”
(bkz:  tehlikeli oyunlar)