Yok kimse burda burası yıkılıp yeni apartman yapılacak ondan burayı göçürüyorlar” dedi, bir amca. Ama içerdekiler dedim. Yok yavrum burası 30 senedir boş kimse yok dedi. Kafam karıştı. Koştum bahçeye havuzun yanına kaldırdım başımı o yaşlı kadın ve adam pencereden bana bakıyorlardı. Dizlerimin üstüne çöktüm. Ağlamaya başladım. Tuttular beni kolumdan çık dışarı dediler arkamı döndüm tekrar baktım pencerelere ikisi de bana el sallıyorlardı. Sanki vedalaşırcasına. Çok üzüldüm. Günlerce dışarı çıkmadım. Uzun zaman sonra arkadaşlarla yine bir araya geldiğimizde sordum onlara siz o evdeki yaşlıları gördünüz mü diye. Onlar hayır sen kaçın dedin arkamıza bakmadan kaçtık. Kimseyi görmedik dediler. Sonra arkadaş