Bunları yazmaya nasıl cesaret ettim bilmiyorum,2 yıldan fazla aynı odada yaşadım.

Hiçbir insan görmeden, sanal ses hariç hiçbir insan sesi duymadım.
Perdem hep kapalıydı.

Etkileşimde olduğum tek insan kapıcımdı.Oda sadece zila basıyordu ve bana hayatta kalabileceğim kadar erzak getiriyordu.

Saçım başım hepsi karışmış bir haldeydi.

Tek dostum şuan hikayemi yazdığım bu ekrandı. Elektrikler kesilmesine önlem olarak jeneratörüm bile vardı.

En son bir insanla ne konuştum onu bile bilmiyordum.
Kendimi toplumdan soyutlamış bir hayatım vardı, belkide aranızda bu hayatı yaşamak isteyenler vardır.
Fakat bu yaşam tarzının sonu pek iyi bitmedi.

Herşey kapının çalması ile başladı, kapıcı değildi o bu saatte gelmezdi.

Daha önceden yazdığım 3 hikayeyi alta koydum okumak isteyen varsa okuyabilir.
(bkz: ölen sevgilimin günlüğünü yazıyorum)
(bkz: 1gram mürekkeple sevdiğimi öldürdüm)
(bkz: kırık ayakla seven adam)