hiç bir günüm adam akıllı geçmiyor ne gündüzüm nede gecem belli kafam istediği zaman yatarım kafam istediği zaman yatarım.

hayattan gram zevk almıyorum ne bir dostum nede elimden tutan bir sevgilim var. sadece oyundan tanıştığım sözde ARKA'DAŞ larım vardı. bir günde iki sezon dizi izlediğimi bilirim.

evden sadece sabahları çıkarım lazım olan şeyleri alırım sonrasında çıkmam (ekmek yağ bira falan)

birgün kafam iyice attı anasını satim bu işe bi son vermek lazım bu böyle olmayacak. internetten çok araştırdım çok baktım intihar etme yöntemlerine ama büzük yemiyor işte intihar etmeyi bile beceremiycem dedim.

dedim en iyisi kısa yoldan asayım kendimi sistemi kurmuştum herşey yolunda gidiyordu ip hazır sistem hazır. ipi boynuma doladım ayağımla kaydırdım tabureyi gözlerim karardı falan böyle bi baktım yerdeyim amk noluyor desim kendi kendime yukarı baktım ip kopmuş dedim hay böyle şansın anasını gibeyim.

kendi kendime dedim ulan moron kendi kendine intiharı bile beceremiyorsun sen bu işi yapamıycan gibtirgit aç bi bira koy züte rahvan gitsin.

biramı yudumlarken düşündüm kendi kendime olum bu bi işaret amk. kesin birşey olucak. efsane kolpaçino sahnesi geldi aklıma "birgün bizimde çiçeklerimiz açıcak sabri abi" hesabı gereksiz bi mutluluk oldu aq.

isteyen olursa devdıbını yazarım.