Arka camdan atladım elimde telsizve rambo bıçağımla koşmaya başladım iyce ileri 6 7 metre kadar bi uçurumun oraya geldim kayarak aşağı indim bıçağı yukarı bakar şekilde gömdüm uçurumun orta kısmına doğru o adrenalinle insan neler yapabilir aklınız şaşar neyse ağaca çıktım en ufak bi hatam ölüm demekti burak sürekli lan gerizekalı yaşıyon mu diye telsizden kontrol ediyodu ama artık zaman gelmişti avazım çıktığı kadar kükremeye ayının dikkatini çekmeye çalışıyo telsizdende soruyodum ne yaptı diye ki başarmıştım benim tarafıma doğru yavaş yavaş gelmeye başlamıştı bildiğim üç duayı o kadar çok okudum ki anlatamam karşımdaydı aynı seviyede sayılırdık ben ağaçta o ise bıçağın hizasında tepede dalın uç kısmına yaklaşıp kendimi belli ettim ve anasına sövmeye başladım kızdırmalıydım aklıma başka bişey gelmiyodu önce kükredi altıma sıçmıştım zaten yarım saat öncesinden aldırış etmedim zütümün durumun derken kayarak inmeye başladı ve 250 yi geçmiş nabzımla mutluluktan ölmek üzereydim bıçak karnını yarmış ayı acıdan bağırıyodu ancak bi terslik vardı

Kafamın gibik olduğu şu zamanda ilaç gibi geldiniz pampalar eyvallah

edit:yazım hatası yapıyorum pampalar kusra bakmayın az çok düzelttim