Bu bir hikaye ya da tespit değildir öncelikle. Hani gecenin ortasında herhangi bir şeye rastlarsınızda yüzünüz düşer ya; işte öyle bir haleti ruhiyenin neticesi. Sözlüğün ekserisi erkek, buda pek çoğunun benzer durumlardan geçtiğini gösterir. Zaten yaratılış gereği biz vicdanlı bi cinsiyetiz; her ne kadar aksi kabul görsede öyle değil. Modern kadın biz erkeklerin yarattığı bir canavar neden mi? Çünkü ahlak ndıbına herşeyimizi kaybettik. Hayatında bir başkası olan kadınlarla birlikte olmayı iş zannediyoruz; böylelikle en değmeyecek kadınlara bile ne hata yaparlarsa yapsınlar yanlız kalmayacaklarını öğretiyoruz. Sonuç; korkunç egolar, dişin kavuğunu doldurmayacak sebeblerden ayrılıklar. işin bir yanı bu. Tabiki yalnızlık bu değil. Bu sadece basit bir sitem. Herneyse, düşünüyorum kaç kişi geçti, hatıralar , ne zor ne tatlı günler geride kaldı, ne evler eskitildi, ne yollar gidildi birlikte ya da kavuşmak üzere, bu akşam oturduğum kahve içtiğim cafede kaç kızın elini tuttum. fakat dediğim gibi geçti. insan nasil bilmediği şeyin cahiliyse, özlediğininde yanlızı oluyor malesef. peki ya kişileri değilde güzel günleri özlüyorsak tenhalaştıysa etrafımız, hayallerimizin yerini hatıralarımız işgal ediyorsa artık? yaşlanıyormuyuz ne ! öyle azizim kocadık.