Daha sonra da ne zaman karşılaşsak konuşuyorduk. Ama ondan bir hareket gelmedi, neden bu kadar çekiniyordu ki. Bir gün, yine kapı önünde konuşurken yemekten söz açtı, “Yemek konusunda bir sıkıntın var mı, ne de olsa bekar adamsın, menemen, makarnadan başka yemek yiyor musun?” diye yarı şaka yarı ciddi sordu. “Menemeni küçümseme, bir menemen yaparım parmaklarını yersin” dedim. “Öyle mi?” dedi, alaycı bir şekilde. “inanmazsan bir gün gel, tadına bak” dedim. Cumartesi de anlaştık. Cumartesiye kadar nasıl bekledim nasıl düşündüm tahmin edemezsiniz. Neyse ki beklenen gün geldi çattı.

"Az sonra ordayım" diye mesaj atınca,“Parmaklarını yemeye hazır mısın:)” diye mesaj attım. Hemen aradı ve sadece “Sabırsızlanıyorum” deyip kapattı

edit: Beyler fazla uzatmıycam bekletmiycem sizi rez alın hızlı hızlı yazıyorum.