balodan sonraki hafta okullar kapandı.

eliz'le hala aynı yerdeyiz. hatta bana arkadaşı gibi davrandığını söylüyor sürekli. neyse, 1 hafta boyunca yazışmadık hiç.

yarıyıl tatilinin ilk haftasında tuğrul'un annesiyle babası düğüne gideceklermiş. ben, burhan, mehmet ve serkan hep beraber tuğrul'larda kaldık 2 günlüğüne. o iki gün boyunca dertlerimden uzaklaştım. eskişehirspor - fenerbahçe maçı vardı hiç unutmam. eskişehir galibiyetiyle daha da mutlu olmuştum. ama grubumuzda burhan ve mehmet fenerbahçeli olduğu için bu durum onlara çok koymuştu. ben de kalk la mehmet biraz yürüyelim dedim. dışarı gittik ve bir 10 kilometre yürümüşüzdür herhalde. konuyu biraz mehmet'e anlattım. bahsettim sadece ama. zaten üzerine konuşmayı sevmiyorum o dönemlerde.

yarıyıl tatilininin 2. haftasında kuzenin nişanı var. orada takılıyorum olacaklardan habersiz.

eliz'den mesaj gelince şaşırdım.

e: küs müyüz?
b: ben sana arkadaşça davrandım dediğin sürece evet.
e: sen kendi hayal dünyada yaşamaya devam et.

ulan o son cümle beni bir sarstı anlatamam. sanki ben zütümden uydurdum olanları. nasıl sinirlendim lan yine bak.

b: ne diyosun lan? (ilk defa lan dedim kıza)
e: sen ne diyorsun be?
b: kendi hayal dünyamda yaşatmış olsam bile hayal dünyamdan an itibariyle defolup gittin.
e: çok ağır konuşuyorsun.
b: yeterince sabrettiğimi düşünüyorum bu böyle olmaz. sen kabullenene kadar böyle.
e: daha fazla konuşmayalım.
b: bence de.

damadın kuzeni olarak millete çay tutuyorum elim ayağım titriyor tepsiyle birlikte. tabi millete sırıtıyorum bir şey yokmuş gibi. hayatımda o kadar sinirlendiğim an sayısı çok azdır.

eliz'in arkadaşı güzin yavşak güzin mesaj attı bana o sırada. nooluyor falan diye. ben de sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyor insanın bir süre sonra kalk gibtir git diyesi geliyor falan yazdım. ben ne bileyim güzin'in o gün eliz'lerde kaldığını ve eliz'in o sırada mesajı yazan olduğunu...