Çogu insan kendine deli sizofreni mazosist sadist vs demeyi demeyi dedirtmeyi hava yapmayi seviyo bunlar ergen yetmeler. Bu yuzden delirsek de soylesek millet inanmiyo. Kendimi diger sadistler mazosistlerle falan kiyasladigimda oldukca basitim cunku ailem inanclarim cevrem buna el vermiyor. icimde cok karamsar dusunen bi yanim var ama buna karsin cok i olan toz pembe yasayan gülmeyi seven hayata kahkahalarla baglanan bi yanim daha var bir bedenin icinde birbirine zit iki farki dunya var. Bu iyi yanimi öldürerek güc kazanacagımı düsünüyorum. Ama kahkahalarim olmadiginda kimse beni gormuyor. Ben espriler yapiyorum düsüncelerimle fikirlerimle yada tipimle falan (cirkin degilim) dalga geciyolar üzülüyorum. Belli etmemek için gülüyorum mutluymugibi halbuki degilim. Gülmemle dalga geciyolar her taka guluyo diye sonra ben buna üzülüp yine gülüyorum sonra daha cok üzüyolar daha cok gülüyorum böyle devam ediyo paradoksun icinde gibiyim. Bunu da buraya birisi okur belki anlar diye yaziyorum cunku kime anlatsam yukarda yazdigim gibi oluyo inanmiyolar gibtir deli diyolar üzülüp gülüyorum yine devam ediyo. Neyse okudugunuz icin saolun