Bir dakika sonra koridorun sonundan ayak sesleri duydum, adam karşımda belirdi:

"Hey, oğlum. Burda oturup ne yapıyorsun? Kahvaltı hazır."

isteksizce kalktım ve mutfağa kadar onu takip ettim. Masanın ucuna oturdu, ben de diğer ucuna.

"Sorun ne?" diye sordu kadın.

"Bir sorun mu var oğlum?" dedi adam. "Yeterince uyudun mu?"

"Um... Evet" diye mırıldandım.

Adam gazetesini okumaya geri döndü. Kadın önüme pastırma ve yumurtanın bulunduğu tabağı koydu.

Beynimi zorladım. Belki bunun bir açıklaması vardı. Belki de onlar daha önce tanışmadığım kayıp akrabalarımdı. Belki de ailem gezintiye çıkmıştı. Belki de hala üst katta uyuyorlardı.