bu başlık bir şekilde dertleşme içermektedir. içime dert olan mevzu ise türkçe popüler müziklerin sığlığı, basitliği, kalitesizliğidir. koray avcı lı başlığı okurken içim sıkıldı, daha başlığın ilk entrisini bile okumadan çıktım hemen.

panpalar benim yaşım 35. kendi ergenliğimde dinlediğim müziklere bakıyorum, bir de şimdiki ergenlerin dinlediği müziklere baklıyorum, bildiğin tiksindim lan bu sivilcesini gibtiklerimden. hele bir de yetiştirilme tarzından ileri gelen bir gereksiz özgüvenleri yok mu amk hepsi kendini ciguli gibiyken al pacino zannediyor. neyse dağıtmayalım konuyu.

hacılar biz lise sonlarda falan 16-22 yaş aralığında orphaned land, pain of salvation, anathema seviyesinde dinler bira içerdik. adam gibi çocuklardan, adam gibi adamlara dönüştük.

şimdiki gerizekalılar demet akalın, koray avcı, gülben ergen dinleyip meyve parçacıklı cappy içiyor, prenses kızım prens oğlumlardan kezban kızım, mal oğlumlara dönüşüyor.

biz sakal cafelerde, grevyard cafelerde, hard rock cafelerde takılıp harley motor hayalleri kuran kaliteli gençlerdik. internet gibi sınırsız imkan ve bilgi kaynağından muaf tırnaklarımızla kazıyarak bulurduk neye açsak.

şimdiki beyinsiz sürüsü avmlerin mc donalds'larınının önünde, burgerkinglerinin önünde kuyruğa girip kiraz mevsimi dizisindeki kızlara ve oğlanlara imreniyor, zenginlik ve şatafat içinde prens-prenses muamelesi gördüğü hayaller kuruyor. ulaşmak istedikleri bilgiler en fazla imrendikleri karakterlerin ilişki durumlarından ibaret.

biz muhabbete felsefeyle, içten bir sarılmayla, içimizden geldiği için bir dosta karışık kaset hazırlamayla başlardık.

şimdiki zavallı ergenler watsapp tan face den durum güncellemesiyle, beğenilerle, "durumu beğensene kanki"lerle başlıyor.

bizim akranlarımızdan biri veya direkt olarak kendimiz bir öğretmen tarafından yerilince utanırdık, sıkılırdık, kızarırdık. çünkü hatamızı bilirdik, yanlışımızı anlardık. öğretmenlerimiz de bizi akıllıca uyarır, dersine küstürmezdi, çoğu gerçekten çağdaş, Atatürkçü ve akıllı hoalardı.

şimdiki veledi zinalar öğretmene soktukları lafla övünür, öğretmenden uyarı aldığında zoruna gittiği için sapına kadar haksızken babasından yardım ister, cahil babası ise "vay benim oğluma nasıl bunu der" diyerek gelir hocaya çemkirir. şimdiki öğretmen kalitesi ise o zamana göre ne durumda tam emin değilim.

velhasıl sevgili dostlar, bu örnekleri baya baya uzatıp yayabilirim ama ne fayda?

daha iki kelimeyi bir araya getirip adam akıllı cümleler kuramayan bir cahil ordusunu düzeltmeye çalışmaya ömrüm yetmez benim. şimdinin ergenleri olan bu ara jenerasyon maalesef tamamen kayıp. hiç ümitli değilim geleceğimizden.
buraya kadar okuyan panpalarıma teşekkür ederim. biraz rahatladım amk *