Franklin bir çocuğa bir elma vermiş.
Çocuk çok sevinmiş.
Bir elma daha vermiş.
Çocuk daha çok sevinmiş.
Bir elma daha verince çocuk sevinçten deliye dönmüş.
Ve bir elma daha verince, çocuk dört elmayı elinde
zapt edememiş, sonuncusunu düşürmüş yere...
Bu sefer ağlamaya başlamış çocuk.
Hayat böyledir iste...
Hayal etmediğimiz bir saadete eriştikten sonrda, onun bir
lokmasını dahi kaybetmek bizi perişan eder.

”Keyifler değildir yaşamı değerli yapan. Yaşamdır, keyif
almayı değerli kılan"