korkunçlu hikaye

Tahminen 98 yılının Haziran ayıydı. O günleri hatırlarken hala içim ürperir. Her akşam olduğu gibi annem uyumam için yatağıma yatırdı. Odalarımız dip dibe olduğu için tek başıma uyumaktan korkmuyordum. Amao gece içimde bir telaş vardı, başkaydı. içimdeki garip korkuylaboğuşurken uykuya yenik düşüp uyuyakaldım. Daldım ama uyumasuresi 10 saniyeyi geçmemiştir bilemiyorum. Elim kolum bağlanmış beyaz kefenimsi bir çarşafa sarılmış şekilde uyandım.Çevremde olup bitene anlam vermeye çalışıyordum ki bir an dört yanımı çevrelemiş yüzleri görünmeyenkadınlar gördüm. Oan korkudan; nerdeyim ben, siz kimsiniz, benden ne istiyorsunuz bile diyemedim. Nutkum tutulmuştu. içlerinden biri beni kucağına alıp kendi odamın içinde diğer elini parkeye koyup, tek bir dokunuşlamezarmisali bir çukur açtı. Dünyanın sonunun geldiğini düşünmüştüm. Korkum yerini biraz merağa bıraktı. Bir an annemi gördüm ve görmemle annemin kafasını avuçlarının arasına almasıyla kafasını patlatması bir oldu. Yerdeki kadınlardan biri mezarıma annemin boynundan akan kanı tutarak tüm çukuru o kanla doldurdu.Bu anlattıklarım belki bir dakikada olup bitti. Gözümü ikinci açışımda çok güzel bir sabaha uyandım fakat evde garip bir sessizlik vardı. Yatağımdan çıkıp kapıyı açacaktımki bir şey gece mezarımı gördüğüm parkenin üzerinden halıyı kaldırıp oraya bakmamı fısıldadı sanki;Ve öyle yaptım. Halıyı kaldırır kaldırmaz gördüğüm manzara yüzünden 5 sene konuşamayıp okula başlayamadım. Annemin bedeninden kopmuş kafası alnında ve yanaklarında garip şekiller çizilmiş şekilde gece gömüldüğüm yerde duruyordu. Asıl aklımı alan şey ise;Arkamı döndüğümde geceki kadınların aslında kadın değil keçiolduğunu görmektiArtık her günümü tekrar bunları yasamamak için dua etmekle geçiriyorumBu vesileyle anneme de Allah rahmet dileklerimi iletiyorum katili hala bulunamadı.