Çeke çeke beni koltuğun yanına getirdi. Zorla oturttu. Eline o çiplerden birini aldı. Elindeki alete yerleştirdi. Boynuma doğru yaklaştırdı. Sürekli kafama bir sağa bir sola atiyordum. Ama kaçarı yoktu. Biliyordum ki çaresizdim ama yine de refleks olarak bedenim kurulmaya çalışıyordu. Önce boynumda bir sızı hissettim. Sonra karşıdaki adamın yüzü birden babamın yüzüne döndü. işte babam karsimdaydi. Kaderin bizi ayırdığı babam.
• **
-Baba! Nerelerdeydin baba.
+Yukardayim oğlum. Olmam gereken yerde. Gördüm ki asker olmuşsun.
-Oldum baba. Senin gibi asker oldum bak bende.
+Aslan oğlum benim.
-Niye bıraktın beni, vatanıni, annemi baba?
+Öyle olması gerekti oğlum.
-Bende şehit olacağım baba senin gibi .
+Sus sus
• **
Birden acıyla irkildim. Koltuktan fırlarcasina kalktım. Albayimin yere düşüşünu gördüm. Bana çipi takacaklari sırada yetişmiş , elleri bağlı halde doktorun üzerine atılmıştı. Bütün bedenimde duyduğum tarifsiz acının yardımıyla ellerimdeki ipi koparttim. Acil anlarda kullanılması için verilen el tabancasini cizmemden çıkarıp albayimin başına üşüşmüs adamlardan birisine sıktım. Üzerime doğru gelen doktorun silahın arkasiyla kafasına vurdum. Bunu gören diğer adamlar ellerini kaldırdılar. "Kıpırdarsaniz acımam hepinize sıkarım" dedim.