''Gözlerimi actıgımda kendimin yabancı insanların arasında gördüm. nasıl korktugumu anlatamam. cunku ingilizler bize türkleri barbar vahşi kimseler olarak tanıttı ya... ama dikkat ettim. yaralarımı sarmışlar bana hiç de öfkeli bakmıyorlar. kendime geldim iyice bu defa çantalarında bulunan yiyeceklerden ikram ettiler bana. iyi biliyorum ki onların yiyecekleri çok azdı bu haldeyken bile kendileri yemeyip bana ikram ediyorlardı şoke oldum doğrusu. dedimki kendi kendime bu adamlar isteseler şu anda beni öldürürler ama öldürmüyorlar... veyahut isteseler önceden öldürebilirlerdi. halbuki beni cephenin gerisine zütürdüler. biz esirlere misafir gibi davranıyorlardı. bu duygularla 'yazıklar olsun bana!' dedim böyle asil insanlarla ben niye savaşıyorum? niye savaşmaya gelmişim bu ingiliz milleti ne yalancıymış ne kadar türk düşmanıymış diyerek pişman oldum.ama bu pişmanlığım fayda etmiyorki... bu iyiliğe karşı ne yapsam düşündüm durdum günlerce... nihayet bizi serbest bıraktılar memleketime döndüm işte memlekette türk milletini ömür boyu unutmamak için koluma bu dönme türk bayrağını yaptırdım.bu bayrağın esrarı bu işte.''