depresyondayken yazmak başlı başına bir rahatlamadır. Eğer yazdığınızda rahatlamıyorsanız bu kesinlikle yazdığınız saat ile alakalıdır. işte bu yüzden daima geceleri yazardım, güneşin gittiği vakit kalemim can bulurdu. Bu hikaye ise kalemimden dökülen basit bir damla.

Nedensiz yere terk edilmek yüzünden depresyona girmiştim, 2 yıllık ilişkim 'öyle gerekiyor' sözü ile bitmişti. Ortalamadan biraz daha fazla ama göze batmayacak kadar da az tipim var, ancak aynı şeyi onun için söyleyemeyeceğim. Benim sevgilim dünyalar güzeli bir sarışındı beyler. Ondan ayrılmak koymuyordu aslında, sadece 'nedensiz' olması beni bitiriyordu...