Sınıra doğru ilerlemeye başladık. Yoldayken bizi alan askerler, bize olanları anlattı.
‘’Ermenistan gibi bir ordunun karşısında ezici boyutta olan Türk ordumuz, her halükarda baskın taraf. Fakat ateşli silahlarla saldırmıyorlar. Şu ana kadar gözlemlerimiz şunu söylüyor. Yukarılardan birliklerimizin yakınına bazı cisimler atıyorlar. Bu cisimlerden daha sonra büyük bir ses yankılandığını söylüyorlar. Bayılmadan hemen önce askerlerin hatırladıkları bu kadar. Herhangi bir kayıp vermememiz için buraya özel ekipler getirmelerini söyledik. Ve siz geldiniz’’
dedi.
Daha sonra gözü bana ve Ahmet’e takıldı. Bir süre bizi süzdükten sonra;
‘’Siz ikiniz, çok genç değil misiniz üst teğmenler?’’ dedi komutanlardan biri.
‘’Evet komutanım öyleyiz’’ dedik. O sırada Albayımız söze girdi ve:
‘’Evet gençler, ama tecrübesiz değiller. Onları bu ekibe ben seçtim ve yüzümü de kara çıkarmadılar.’’ Dedi.
Bu sırada sınıra iyice yaklaşmıştık. Diğer ekiplerin yanına geldik. Askeri ekipler geri çekilmişti. 64 kişi birden sırayla arabalardan indik. Sıraya geçtik. Tim komutanları bir adım önde duruyordu. Tim komutanlarına bilgiler verildi.64 kişi olarak bölgeye girecektik. Alınan bilgilere göre karşımızda düzenli birlikler yerine, bu sinir sistemini sekteye uğratan frekanslı bombalarla, kuvvetlerimizi zayıflatmaya çalışan timler vardı. Bölgeye girip onların işini halletmek ise bizim işimizdi.