Bütün oba gece uykusuna yatmış, yağmuru dinliyor, ruhlaru mutlu oluyordu. Obada hherkez uyumuştu. Biri dışında;Ay Hatun.Ay hatun döşeğinde bir türlü uykuya dalamıyor, sürekli Börü'yü düşünüyor, düşündülçe gönlünü od(ateş) kaplıyordu.Ay hatun da Börüye aşık olmuştu. Ancak bu aşk nasıl sürecekti? Sonuçta o bir Kağan kızı, Börü sıradan bir çeri...
Tan yeri ağırmıştı. Tuğluk'un sesi ile fırlayan Börü ,çarçabuk zırhını, tulgasını,pusatlarını ve azığını hazırlamış atına yüklüyordu ki yanında birden bire Ay Hatun belirdi. Birbirlerine karşı gizeml bir bağ bulunduran bu ikili,bir süre bakıştılar.Bu kez sessziliği Börü bozdu:
-Günaydın Ay Hatun!
-Günaydın, Börü.Nereye böyle?
-Çin Kağanına elçi olarak giden Tuğluk beyin yanında gidiyorum.
Tuğluk bağırdı:
-Börü bekleyeceksen gelme! ivedilikle yola çıkmamız gerek!
-Tamam beğim, dedi ve atına atladı.Son birkez daha bu ikili birbirini süzdü ve Börü yola düştü.