8.ayın ortalarındaydık. telefon çağrısıyla irkildim ve telefondaki ses,'doğuruyor' dedi. karım doğuruyor diye bağırarak çıktım işyerinden. telaşlanmış heyecanlanmıştım. arabaya atladığım gibi sürmeye başladım. hastaneye doğru çoktan yol almışlardı.ben de doğrudan hastaneye sürdüm. kapının önüne onlardan önce gelmiş olmalıydım, aradım.geliyolardı. çocuğum geliyordu. arabadan indirdiklerinde sedyeye taşıdık. elinden tutmuştum sımsıkı. geliyor aşkım diyordum. bana bakarak gülümsüyordu. arada bir ıkındığında acı çekiyordum ama gülü seven dikenine de katlanmalıydı.

odaya alındı. bekleyişimiz başladı. geçmek bilmeyen saatler. neden bu kadar uzun sürmüştü? defalarca okumuştum bu kadar uzamamalıydı. doktor çıktı ameliyathaneden. doktor? dedim. kafası öne eğikti.
-anneyi kaybettik.