Tahtında oturan bu şişman, uyuşuk,ağzı yüzü boya içindeki bu Çin Kağanı adeta biçimsiz bir er kişi idi.
Tuğluk, Direk olarak Kağanın Bitigini(fermanını) okudu:
"Ey Çin Kağanı:Ben ki Karluk elinin ve diğer TÜRK boyların da Kağanı Karaman Kağanım. Benden önceki Kağan ile yapılan son antlaşma artık geçersizdir. Bundan sonra Yıllık altın vergisini, pamuk,tarımsal ürünlerin hepsinin iki katını istiyorum. Eğer iki katı gelmez ise ,bir gün ansızın gelir ,Kağanlığınızı Kağanlığıma katarım.
Ben TÜRK KARMAN KAĞAN."
Dilmaç, duyduğu bu sözlere adeta şaşırıyor ve bu şaşkınlıkla bunları Çinceye çeviriyordu.Çin Kağanı bu sözleri duyunca yüzü kızardı ve haykırdı:
-Bırakın sizlere vergi vermeyi at bile vermem. Bundan sonra ,çin ile Türkler arasındaki barış sonlanmıştır.
Dilmaç bu sözleri de çevirdi. Tuğluk,hiç kıpırdamadan ve yüzündeki hiç bir çizgide değişiklik olmadan sert ve kalın bir ses tonuyla:
-Öyleyse savaş ,sizin için bir son olacaktır, dedi ve ivedilikle saraydan çıktı. Atlarına bindiler ve Ötükene doğru yol aldılar...