O gün dikkatimi hiçbir şey çekmedi camii de çevremde her şey normaldi ,eve gittiğim zaman içimi bir huzursuzluk kapladı sanki sorunumdan kaçmış saklanmış gibi hissettim. Artık oraya dönmek zorundaydım. Bursa da ki son gecemde uyurken sabaha karşı uyandım . Kütahya da ki imam başımdaydı. Ne olduğunu anlayamadım imamın sesi çok garipti aynı ritüel sırasında duyduğum kadın ve erkek sesi karışımı gibiydi fakat bu sefer ürkünçtü ağlamaya başladım. Hiç konumuyordu başımda sadece bekliyordu. Nasıl olduğunu anlamadım düşük ses tonuyla gitmesi için yalvardım o kadar amcırmıştım ki sadece ailemin bir şey görmemesini istedim. Ve imam konuşmaya başladı..