Uyandığında başında hayatında daha hiç giblemediğin akrabaların vardı. Hiçbiryerinde yara bere izi olmamasına rağmen kemiklerin sızlıyordu adeta. Sanki onları birisi sıkmış ve tam kırılacakken bırakmıştı. Dışarı bir polis bekliyordu çünkü çekirdek ailende tek kalan sendin. Uyandığında ilk cümlen şu oldu.
"Beni sakın yalnız bırakmayın"
"Canım uyandın mı? iyi misin?" Ses halanın sesiydi. Onun da kocası ölmüştü Türkiyeye gelip kredi kartlarına takla attırır sonra Katar' a kaçar biraz zaman geçince hemen geri gelirdi. Birgün hafif alkollüylen halanla telefonda tartışıyorlardı. Halam kocasının Türkiyedeki bakkalını idare ediyor burası yeter bırak şu işi artık diyordu.
"Lan nereye geliyorum bakkal bir taka yaramaz orada ben bu riske girmesem ekmek yiyemezsin ekmek.Lan.. Lan cırlama bana Allahını giberim senin"
Son işitilebilir cümlesi buydu amcanın.Çevresindeki şaşkın bakışlar öfkeyle dolarken önce her tarafı morarana kadar dövüldü. Birinin parmağı gözünü çıkarmıştı kanla karışık göz sıvısı yanaklarından akarken nereden çıktığı belli olmayan palalı adamlar darbeler indirmeye başladı.

Kolu tam omzundan ayrılmamıştı ki asıl acıyan yer tam kalçasının ortasına gelip makatını ve testisinin bir kısmını ikiye yaran yerdi. Köpekler onu canlı canlı yerken birkaç saniye sonra ölmüştü. Halan trafik kazası sanadursun."Canım polis seninle görüşmek istiyor"
"Hala kuran okuyun hala"
"Ümmü kuran bulsana"
Hiçbirşey gibinde değilmiş gibi bir surat ifadesi takınan sivil polis kapıyı çalıp içeri girdi ümmü dışarı çıkınca.
"Merhabalar ben Levent. Başın sağolsun. Biraz konuşalım mı kardeşim?"