Ümmü kuranı getirdiğinde halan da tam odadan çıkmak üzereydi.Ümmü senin biricik kuzenin.Bu da küçükken gözü açık uyurdu sana aşıktı.Her doğumgününde gelir bak ben büyüyorum az daha büyüyünce evlenebiliriz derdi aranızdaki 6 yaş farkının değişeceğini sanarak.
"Biz dışardayız o zaman"
Halanın kuranı okumaya başladığını hissediyordun. Ateisttin ama küçükken mahallece gittiğin kuran kursları kurtardı seni. Dedene ayıp olmasın diye gittiğin bayram namazları. Kuzenlerin gidiyor diye peşlerine gittiğin cuma namazları kurtardı. Burnundan akan kanları yuta yuta, Mün-Kaffarın boğazından elini sokup iç organlarını ağzından çıkararak ölmediğin için şanslısın.Şimdilik
"Kardeşim kötü şeyler gördün, yaşadın ama belli ki katili gördün. Tarif edebilir misin?"
Gözlerin tavana bakıyordu. Başını iki yana salladım sadece.Yo cevap bu değil. Mün-Kaffar ince uzun boyludur. Derisi yüzülmüş gibi görünür. Dişleri bilenmiş, tırnakları yanık siyahtır. Gözlerinin beyazı yoktur, ateş kırmızısı olmadığı zamanlarda tamamı siyahtır. Kafasında ki bir düzine tel saçı beline kadar uzat ama hiç kopmayacak gibi sağlam görünür. Mün-Kaffarın ağzı daima kanlıdır. Kendi dudağını yer, çiğner ve konuşurken bunları etrafa saçar. Aklından nasıl ölebileceğinle ilgili senaryolar geçirirken polis bir soru daha sordu.
"Neden evden kaçmadın?"
Mün-Kaffar senin ayaklarına basacak kadar yaklaşıyor. Siyah uzun dili yüzünde gezerken bir ok gibi ağzının içine saplanıyor ve kanlı dili boğazını kapatıyor, çürük et kokusundan bayılacağını düşünürken aslında yavaş yavaş ölüyorsun.Ve o elini göğsünden içeri hızla sokup içerdeki tüm organlarını karıştırıyor parçalıyor.
"Çünkü o dışarıda da bekliyordu." Sesin neredeyse çıkmıyordu bu yüzden polis biraz daha yaklaştı.
"kim?"
"Lan ne bilim huurnun çocuğu ananı avradını giberim senin gibtir git babana sor bunları yav... "
içeri giren hemşirenin yaptığı iğneyi farketmedin bile. Gözlerinin önündeki uçuşan siyah noktalar kapandı ve tekrar uykuya daldın