Ve Yıkım yaklaşıyordu...

Bir akşam Mete ile çarşıdaki parkta oturuyorduk. O an dershneden bir arkadaş yanımıza selam vermeye geldi . Bu gelen arkadaş Seda ile aynı sınıfta ve dershanede sigara içerken ayak üstü muhabbetlerimizin olduğu bir insandı.

Muhabbet başladı. Normal gidişatından gidiyordu. Nasıl oldu ise muhabbet Seda üstüne geldi. Arkadaş Seda yı bir anlatmaya başladı kız bildiğin melek çıktı. Ben çok şaşırdım , bu kadarını hiç beklemiyordum . Çünkü böyle insanlar karşıma nerdeyse hiç çıkmamıştı.

Muhabbet bitti. Arkadaş gitti . Mete ile bende ufaktan evlere doğru yol almaya başladık. Mete ile Trafik ışıklarının olduğu yerde ayrıldık.
Sonra düşünmeye başladım .
Bu o olabilir mi acaba diye içimden geçirdim. iç seslerimden biri "ben sana ne demiştim bak o bu" dedi. Diğeri konuşmuyordu artık . Ve bu durum beni Seda ya çekmeye başlamıştı.

Artık merak duygusu işin içine girdi.
Bu duygu beni, onun hakkında herşeyi öğrenmeye itiyordu. Onun ve benim ortak arkadaşlarımızdan samimi olduğum bir kaç insanla konuştum ve hepsi bana Seda nın çok özel bir insan olduğunu ctrl+v yapmış gibi anlatıyordu.

Birşeyler yapmam gerekiyordu çünkkü bu kadar yıl bekledigim insanı kaybedebilirdim.