PART 2

Bir gün (21 şubat mı neydi) işten çıkmama yakın, aklıma bi kurt düştü. Lan dedim bu kız böyle soğuyorum sıkılıyorum muhabbeti yapıyo ama ya işin aslı başka bir şeyse diye düşünmeye başladım. işin yoğunluğu biter bitmez telefonu aldım elime. Anasını gibeyim içime doğmuş resmen, sonradan farkettim. Aradım direkt bunu. Napıyosun nasılsın derken birazdan duyacaklarımı duyacağıma sağır olsaydım. Önce kendim sordum, böyle böyle yavşayan, sarkan, laf atan biri(leri) var mı vapurda, otobüste okulda falan diye. Yok ama başka bir şey var dedi…

K:kız B: ben
K: sana bir şey diyeceğim ama kızmak yok
B: neyle alakalı, sorduğum şeyle mi?
K: evet
B: dinliyorum.
K: okan diye bir çocuk var, yeni tanıştık bu sabah vapurda.

ANANI gibEYiM AKLIMDAN GEÇMEK ZORUNDA MIYDI? iÇiME DOĞMAK ZORUNDA MIYDI? BAŞIMDAN KAYNAR SULAR DÖKÜLDÜ. YUTKUNAMADIM AMINA KOYiM YUTKUNAMADIM.

B: ne diyosun K, ne okanı? Kimmiş neymiş? Sen ne alaka hem nasıl kabul ettin böyle bir şeyi??
Ben böyle celallenince o da sesini yükseltmeye başladı…