Çok beklettim kusura bakmayın ama değdi…

O akşamı sakin geçirdik, ertesi günü de. Cansu yine 1 2 defa aradı açmadım, Murat’tan telefon bekliyodum. Beklediğim oldu ve Murat aradı. Dışarı çıkıp açtım telefonu;

-Karavana?
+Efendim Murat
-Nerdesin kardeşim acil görüşmemiz lazım müsait misin
+Müsaitim müsaitim, bizim evin ordaki …. Cafeye gel görüşelim.

Murat geldi, heycanlı ve korkaktı. Üzgün duruyodum ben de, belli etmemek için oscarlık oyunlar oynuyodum resmen. inşallah Cansu’ya söylediklerimden bahseder diye düşünmeye kalmadan, sapır sapır döküldü pekekent

-Karavana, Cansu bişeyler anlattı bana. Daha doğrusu çok üzgün gözüküyodu ben zorla anlattırdım. Abini Antalyaya yollamışsınız, tefeciye falan bulaşmış. Noldu kardeşim, anlatır mısın? Bak ben abinin en yakın arkdaşıyım biliyosun…

Ulan içimden neler geçti anlatamam, orda bırak planı da, intikdıbını da şunu mezara, kendini hapse yolla bitsin gitsin. Ama çok sabırlı bi insanım ve o kadar işime yarıyo ki bu. Dövmek, vurmak, kırmak çok hafif gelecek bunlara.

+Murat, senin bilmeni pek istemedim açıkcası çünkü abime olan sevgini biliyorum(!), olayların içine atarsın kendini diye korktum. Gerek yok senin bişey yapmana ben hallederim.
-Olur mu lan öyle şey. Söyle hemen elimizden ne geliyosa yapalım. Bak çok tanıdığım var, hallederiz oğlum, tek başına bişey yapmaya kalkışma. Arabayı da satmanıza gerek kalmaz hem.
+Cansu onu da mı söyledi?
Bozulduğunu hissediyordum, kızarmıştı biraz. Pot kırdığını anladı ve toparlamaya çalıştı.
-Yani, ben bişeyler yapıcam deyince “Sen karışma boşver arabayı satıp halledecez” dedi işte, o sadece.
+Abi neyse artık ne olup bittiğini biliyosun, Cansu’nun yanında dur madem, onu yalnız bırakma.
-Tamam aslanım merak etme sen, bu tefeciyle yüzleşeceğin zaman mutlaka haberim olsun, tek gitme.
+Murat bu arada bişey sorucam sana ama aramızda kalcak Cansu’nun haberi olmasın, onun yaptığını sen yapma.
-Tabi lan manyak mısın söyler miyim hiç? Neymiş?
+Abim Cansu’nun onu aldattığını falan düşünüyo olabilir, yani ben öyle düşünüyorum. Gerçi hiç beklemem ondan, yapması imkansız. Her şeyden önce ailem güvenmiş Cansu’ya, onların güvenini boşa çıkartacak bişey yapmaz dimi?
Beklediğim hatayı yapması için sabırsızlanıyodum ve nihayet..
-Saçmalamayın lan siz de iyice sapıttınız ha? Bi benden, bi Cansu’dan şüpheleniyosunuz ne oğlum senin derdin? Ne demeye çalışıyosun açık konuş
+Ulan Cansu onu da mı söyledi. Yok artık dıbına koyim ne sağlam ilişkiniz varmış be sizin!
-E ee o da abin kadar yakın arkadaşım sonuçta..
Suratındaki ifadeyi görmeliydiniz ulan, gözlerini oyasım geldi binin. Abimin hıçkırıkları kulağımda çınlıyodu amk. gibicem ulan alayınızın belasını görün siz!
+Abim bile senin söyleme dediğin bişeyi gidip sevgilisi olan Cansu’ya söylemez, bilmiyo musun? Aranızdaki samimiyet canımı sıkıyo biraz Murat, bilin istedim!
Sert bi dille uyarımı yapmıştım. Enselerinde olduğumu bilsinler ki, hata yapmaya meyilleri artsın huur çocuklarının.

-Paranoyak mısınız oğlum abi kardeş. Bana mı, Cansu’ya mı güvenmiyosunuz? Bi abisi kıskanır bi kardeşi.. Çattık ya
+Abimle ne alakası var lan onun bişeyden haberi yok.
-Lan 1 senedir bariz kıskanıyo Cansu’yla arkadaşlığımızı, bilmiyo muyuz sanki. Al sonunda delirdi zütürdüler işte.
+Ulan demek ki kıskanacağı bişey yapmışsınız?
-Karavana Allah aşkına saçmalama kardeşim tamam mı? Cansu senin olduğu kadar benim de yengem, kardeşim. Sadece samimiyetimizi kıskanıyodu abin de inanmazsan ara, sor.
+Neyse Murat benim kıskandığım falan yok, senin söylediklerin kafama iş verdi sadece. Bu ara onun yanında bulun, biriniz yengem biriniz abim gibisiniz ikinizin de zarar görmesini istemem, hem maddi hem manevi. Abimle konuştuk, sizi birbirinize emanet etti. Hadi ben kalkıyorum, haberleşiriz.

Ordan uzaklaştım ama gözüm sinirden hiçbir şey görmüyodu, çatacak yer arıyodum. Sakince evime gittim, Serkan’ı aradım yolda, yarına hazır ol kanka, başlıyoruz dedim. Geldim eve, abim biraz daha toparlamıştı kendini, gerçekten Antalya’ya amcamın yanına gitmeye karar vermiş kafa dağıtmaya. Hemen uçak biletini almış(patlamadan 1 gün önce o saatlerde gitti şansa bak amk) neyse onu havalimanına bıraktım. Giderken bi kere daha boğazım düğümlendi;

-Kardeşim kendine iyi bak, ben uzun süre gelmeyi düşünmüyorum. Hatta evdekilere söylemedim ama orda iş bakıcam kendime.
+Abi saçmalama 2 huur çocuğu yüzünden düzeninden mi olucan?
-Sen gibtir et beni, kendi işine bak. Ben sana da iş bakıyım ordan istersen sen de gelirsin.
+Abi üniversiteyi de orda okudum zaten ben burda iyiyim konuşuruz bunları sonra, sen de kafanı topla gel bi an önce.
-Tamam Karavana, bak sakın Cansuyla Murata bişey yapma. Bırak Allahından bulsun adiler. Ben unuttum gitti, hem bana karı mı yok lan.

Bunu söylerken gülümsemeye çalışıyodu günler sonra, içim parçalandı amk. Hala kıyamıyodu ikisine de, hala inanamıyodu belki. Yapacaklarımı duysa, bilse hiç bi yere gitmez bana engel olmaya çalışırdı herşeye rağmen. Bana kalırsa salaklık ediyodu ama abimdi işte, en sevdiğim insan anamdan babamdan önce gelir benim için.

+Tamam abi ben de unuttum zaten. Sen kendi kafanı toparlamaya bak, hem sana söz verdim, merak etme bulaşmam.

Abimi uğurlamıştım, biraz üzüldüm tabi ama ona iyi gelecekti ve ben daha rahat hareket edecektim. Artık tam anlamıyla başlamanın zamanı gelmişti çoktan. Önce arabayı alıp, sonra ikisini ifşa edip yüzlerini kızartıp, yaptıklarını burunlarından getirecektim. Kafamda bişeyler vardı ama hiçbiri net değildi, hala ne yapacağımı bilmiyodum. Yarını iple çekiyodum, arabanın kaydını almak için.(Bu arada arabayı soranlar olmuş, Seat Leon)

Sabah erkenden kalkıp Serkan’ı aradım. “Ben hazırım” dedi. Adamları iyice tembihle “…..” yere yolla dedim. 1 saat sonra geldiler, harbi izbandut gibi adamlar. Serkan’ın has adamlarıymış ki benim de sözümden çıkmadılar sağolsunlar. Herşeyi, ne yapmaları gerektiğini bi de ben anlattım ve Cansu’yu aradım.

+Cansu hemen …..’ya gel, tefecinin adamları geldi. Arabayı bunlar alacak bize de para verecekler.
-Ay ciddi misin? Tek misin sen? Muratı da çağırıyım o da gelsin.
+Çağır onu da çağır, hemen gelin bekliyoruz.

Geldiler, ikisi de korkmuş ve üzgündü bana kalırsa araba gidecek diye üzülüyolardı. Benim veya abimin böyle işler içinde olması umurlarında değildir züt verenlerin. Oturduk masaya, adamlar aynen dediğim gibi anlattılar olayı, çıkarıp 20 bin lira verdiler Cansu’ya araba onun üzerine diye. Cansu da Murat’a baktı ve parayı bana uzattı. Kafa salladım, kusura bakma dercesine ama aslında ananızı gibicem bu daha hiç bişey demek oluyodu bu. Notere gittik kaydı adamlardan birinin üzerine yaptık. Böylelikle kendi arabamızı, kendimiz satın almış olduk. Adamlarla tokalaştık bastılar gittiler. Kaldık Cansu ve Muratla. Suratlarından düşen bin parça, Murat bini uyanık hemen atladı lafa;

M: Boşver üzülme cana geleceğine mala gelsin. Alırsınız bi daha nolacak?
B: Alınır ya araba dediğin nedir ki, önemli olan sağlık, “dostluk, güven, sevgi” dimi Cansu?
C: Aynen öyle, sağlık olsun.
B: Siz nerdeydiniz bu arada?
C: Murat yıllık izine ayrılmıştı dün, ben de bu gün ayrıldım kafam allak bullak bu ara. Evdeydik, abin Murat’ı yanıma yollamış.
B: iyi, iyi destek olun birbirinize, ben de Antalya’ya gidicem bu akşam. Okulla ilişiğimi kesmedim daha onu halledecem, biraz da abimin yanında bulunuyum.
C: Ay gidince yanındayken ara bizi mutlaka çok özledim onun sesini.
M: Aynen bizi ara ben de özledim keratayı, bi an önce tedavisini olup gelsin. Konuşacak çok şey var.
B: Aynen, “konuşacak çok şey var.”

Bi imada bulunduğumu anlamış olmalılar ki kendilerine çeki düzen verip gittiler. Ben bi yarım saat daha oturdum orda, ne olur ne olmaz gittiklerinden emin olayım diye. Sonra Serkan’ı aradım. Adamları alıp geldi, gülerek olayı anlattık surat ifadeleri, oscarlık oyunculuklar, biraz olsun yüzümü güldürmüştü.

+Serkan sana çok teşekkür ederim kardeşim nasıl yardımcı oldun anlatamam.
-Siz benim donumdan arkadaşımsınız lan size yardım etmeyip kime edicem. Yarın öbür gün kaydı da veririm sana işimizi tamamlamış oluruz. Bak istersen yıkalım şunları bitsin tek seferde?
+Yok Serkan’ım sağol, öyle tadı çıkmaz. Ben onlara yapacağımı biliyorum. Bişey olursa haber ederim merak etme.

devamı akşama geliyo