Kapıda yaşlı bir kadın vardı bu sefer... Halinde bir doğallık yoktu , az çok simasını tanıdığım bir kadındı...
"Bahadır oğlum... Üç dört gündür senin dairenden çığlık sesleri duyuyorum... Mahalleli polisi aradı arayacak. Benim hatrım için ne olduğunu anlat bize evladım." dedi...
Kadının söylediklerini duyuyunca hepten şaşırmıştım... Bu sesleri bir tek ben mi duymuyordum yani ?
"Dikkat ederim" diyip kadını başımdan savdım... Merdivenlerden aşağı inmeye başladı...
Elindeki market poşetini unutmuştu... "Teyze poşetini unuttun" diye seslenecekken bir şey farkettim...
Teyze aşağıya iniyordu ama apartmanın sensörlü ışıkları yanmamıştı... Kapıyı da kendisi açıp girmişti , alt zil hiç çalmamıştı...
Merdivenlerden iniyor , her kata geldiğinde ışığın yanmasını bekliyordum ama yanmıyordu... Zemin kata indiğinde kafasını yukarı kaldırıp bana baktı ve gülümsedi...
Dünyanın en korkunç gülümsemesini görmüştüm... Beş dakika önceki yüzü kaybolmuş , masmavi ama kanlı gözleriyle bana bakıp sırıtıyordu... Kapıyı sertçe vurup dışarı çıkmıştı... Elimdeki poşeti yere bırakıp eve koştum...
Babamı arayıp
"Yarın Yalova'ya geliyorum... Bekleyin beni." dedim... Başta şaşırmış endişelenmişti ama o anın verdiği heyecanla saçmaladım bir kaç yalan...
Gece ne yapacağımı şaşırıyordum... Dün gece küçük çocuğun beklediği yerde bu gece o yaşlı kadın bekliyordum. Pencerenin kenarında öylece ona bakıyordum , o da bana bakıyordu...
insan bir kere korkunç bir şey görünce , ikinciye o kadar korkmayacağını sanıyor... Evim izleniyordu , ziyaret ediliyordum ama bunları kafama takmadan odama gidip uyumaya çalıştım.