Kapıdan içeriye girip girmemek arasında kaldım... Ben o kata gelince sesler kesilmişti. Aklım , beynim artık durma noktasına gelmişti. Kendimde gerekli özgüveni toplayamayıp aşağı kata tekrar indim...
Üst kattaydılar , belliydi ama oraya gidersem bana bir zarar geleceğini de az çok biliyordum.
Alt kata indim , telefonla Erkan'ı aradım... Erkan'ın sabahki alaycı tavrı sinirimi bozmuş olsa da o böyle konularda bilgili bir çocuktu , en azından beni yönlendireceği birisi var olabilirdi.
Zaten kafamda Yalova'ya gitme planı vardı ama vizeler için yine dönecektim...
Erkan telefonu açıp ne olduğunu sordu , sesi uykulu gibi değildi...
Başıma gelen olayları anlattım.
"Bahadır , bunları yaşıyorsan üstüne gitmeyi bırak... Onlar bizden güçlü. Allah onları ateşten bizi çamurdan yarattı. Kendini yakarsın." dedi.
"Onlar kim Erkan , ne saçmalıyorsun sen" dedim.
"Cinler Bahadır... Gördüğün o kınalı çocuk bütün cin musallatlarındaki insanlara gözükür... O gördüğün küçük çocuk senin canına bile kast edebilir" dedi...
Erkan'ın söylediklerinden sonra bunların cin olabilme ihtimalini düşündüm... Ama ne hoca , ne de bu işleri bilen birisini tanırdım. Erkan da açıkçası benimle ilgilenecek gibi durmuyordu.
O geceyi evde geçirmedim... Sokağa çıktım , lambanın orda bekleyen kimse yoktu.
Bütün gece Kızılayda öylece dolandım... Yalova otobüsü için bilet almaya terminale gidip geceyi terminalde uyuyarak geçirdim.
Heralde hayatımda korkudan yaptığım en büyük saçmalık da buydu... Ama inanın o eve girmek dünyanın en zor şeyi gibiydi.