Kars tren garında istanbul’a hareket etmek üzere Dogu Ekspresi hazır  beklemektedir. Incici iş için geldigi Kars’tan dönmek üzere trene biner ve kompartmanını bulur. içeride  bir tane 25-30 yaşlarında ekşici ve birde 20 yaşlarında genç uludağlı.
-“Selamun Aleyküm”
diyerek Incici içeri girer. Içerdekiler;
-“Aleyküm Selam” derler.
Incici yerine oturur ve bir süre sonra tren hareket eder. Yolculugun başında  hiç kimse konuşmamaktadır. Yalnız uludağlı çocuk biraz sıkıntılıdır. Ekşici uludağlının bu halini görür ve laf atar.
-“Hayrola genç senin bir derdin mi var?” uludağlı dayanamaz başlar  anlatmaya:
-“Ya abi ben Istanbul Üniversitesinde ögrenciyim. Yarı yıl  tatili için köyüme geldim. Zavallı  anam beni okutabilmek için kötü yola düşmüş . Kadını  o halde görünce çok canım sıkıldı . Üzüldüm” der.
Bu sefer ekşici uludağlıyı  teselli etmek için söze başlar.
-“Bak aslanım  ananla iftihar et kadıncağız  seni okutabilmek için nelere katlanıyor . Ben falanca yerin genel müdürüyüm. Anacığım beni okutabilmek için her gece pavyonlarda konsomatrislik yapardı . Üzülme” der.
Tabiki incicininde konusmasi lazım . Elini cebine atar ve bir uzun Samsun paketi çıkartır . Digerlerine ikram ederek şöyle  der:
-“Yakın  lan huur çocukları  birer tane….”