Neyse ben yazıyorum babama çok sinirliydim hatta böyle 16-17 yaşima geldimiğimde dövücem onu falan diyordum sonra bir gün annemle görüşmüşler işte biyerde buluşup annemi ikna etmeye çalışmış ikna edemeyince ağır küfürler etmiş bana söylemedi de ben öğrendim bi yerden bazen sinir krizleri geçiriyordum bacağım dahi titriyordu sinirden okulu da takmıyordum daha önce notlarım yüksekti daha önce derslerde kitap falan okuyordum 3 ayın sonunda okuldan çıktım işte eve gittim doğruca girdim içeri amcalar gelmiş babam yok konuşuyoruz falan ben tedirginim tabi sonra işte günlerden cumaydı amcam gelin haftasonu evinizde kalın belki birşeyler olur falan diye işte (yumurta züte geldi tabi babamı polis alıp karakola zütürmüş annem darp raporu aldığı için boşanma davasını da açmıştı) ben reddettim annem hayır diyor ama ben gitmem dedim hep korku da var ya anneme bir şey yapar da ben engel olamam diyorum içimden yüzünü görmek istemiyordum çünkü onu unutmaya çalışıyordum yaşanan sıkıntıları kafamı başka şeylere vererek yaşanmamış gibi olmasını istiyordum gidip babamı görürsem yine aynı konular konuşulacak yine kavga ve benim unutma çabalarım sıfırlanacaktı beni yaklaşık 2 saat ikna etmeye çalıştılar amcama bağırıp çağırmak kovmak istiyordum en sonunda tamam dedim girdim banyoya ağladım birkaç dakika çaresiz hissettim kendimi elimden hiçbirşey gelmiyordu
Neyse işte gittik eve babam camın yanında oturuyor amcamla yengem de yanımızda el sıkışıp kafa tokalaştık işte babamı ağlarken hiç görmedim herkes aynı şeyi diyor ama baba olmak ağlamamak heralde olayların üstünden 4 ay falan geçti olayları düşünürken bile sinirleniyorum adeta tetikte bekliyorum bi kavga ederlerse diye aslında 3 kardeşiz ve babam en fazla bana sevgi gösterdi ama en fazla kini ona ben besliyorum Allah belki bizim adam olmamız için böyle adam olamayanları baba yapıyor takmayın kafaya bu da gelir bu da geçer