En ağır küfürden bile ağır geldi o yetim lafı. Tutamadım kendimi yapıştırdım bir tane suratına hayatımda ilk kez o an kavga ettim. Sağlam bir dayak yedim ama pişman olmadım hiç. Bir daha ilaydanın yüzüne bile bakmadım. Saftım ama aptal değildim beni kullanmıştı zaten o da bir daha beni görmedi. Bir ay sonra Emrenin babası hapse girdi kirli işleri varmış ne paraları kaldı ne bir şey ailecek ilk başta sevindim hakettiğini buldu diye ama sonra üzüldüm be. Babası ölmesede o da yetim kalmıştı artık. Kızda bunu bıraktı zaten. Lise üç bittikten sonra yazın Kerimle bir aylığına dedemin evine gittik. Denize falan gireriz sınavlardan önce iyi bir tatil yaparız dedik. Zaten beleşti para harcamayacaktık. Güzel bir bir ay geçirdik. Dönmeden önceki gün akşama kadar dışarıda oturduk. Üniversitenin hayalini kuruyorduk tanışıcağımız kızların klagib muhabbetler işte. Eve gidince anneannem oturmuş bizi beklemiş gelince nerdeydiniz meraklandım dedi. Biraz konuştuktan sonra yavrum dedi aşağı bodrumu temizlerken dedenin mektubunu buldum dedi. içeri gitti zarfı bana uzattı hafızam canlandı tekrar gördüğüm o kabuslar yaşadığımız o sıkıntılar hepsini tekrar hatırladım. Sağol anneanne dedim. Uzattı mektubu açmamış kimse mührü hala duruyor. Hafif rengi sararmış ama üzerindeki yazı hala okunabiliyor dedemin yazısıyla "Torunuma"