Derin bir nefes aldım kopardım mührünü. Hafif toz hafif kağıt kokusu geldi burnuma. içinden bir kağıt birde fotoğraf çıktı. Annemle baktığımız fotoğrafın aynısıydı bu mektubu okumaya başladım. Sana hakettiğin sevgiyi gösteremedim affet beni olaylar düşündüğünen çok farklı gördüğün rüyaları biliyorum neler yaşadığınıda. Vakit kaybetmeden yazdığım adrese git eski bir dostum sana açıklayacak her şeyi. Alttada bir adres var kapı numarası tam okunamıyor ama. Dedem harbiden tuhaf adammış dedim kendime. Nereden öğrenmiş ki rüyaları annem mi anlatmış bilmiyordum. Ayrıca vakit kaybetme ne demek lan on yıldan fazla oldu bu mektubu bana vereli. Arkadaşı olan herifte ölmüştür muhtemelen. Sabaha kadar oturdum tekrar okudum mektubu düşündüm. Sabah annem uyanınca dedemin ne tuhaflıkları vardı dedim. Ne alaka der gibi yüzüme baktı. Dün merak ettim fotoğrafı görünce merak ettim dedim. Bazı şeylerden çok korkardı dedi birisi kötü bir olay anlatınca ışık açık yatakta sabah kadar otururdu. Bazen gece uykusunda konuşurmuş annem hiç sevmezdi bu huyunu dedi. Dedemde benim gibi sıyrıkmış herhalde. Neyse dedim Kerimle dershaneye bakmaya gidicez daha dedim. Daha dinlemek istemedim çünkü biraz canımk sıkmıştı bunları dinlemek. Kerimle dershaneye gidip kayıt yaptıracaktık. Bu ara böyle işlere ayıracak pek vaktim olmayacaktı zaten evden çıktım karşı kapının zilini çaldım o da beni bekliyormuş. Çıktık apartmandan yürümeye başladık ee dedi okudun mu mektubu evet dedim. Altınları nereye gömmüş o zaman dedi sırıttı. Şansına küs dedim dedem çulsuzun tekiymiş basit bir özür mektubu yazmış o kadar.